Topka koncertów na których byłam!

Witajcie, chciałabym wam przedstawić moją osobistą top listę koncertów na których byłam w przeciągu ostatnich lat. Lista będzie się aktualizowała z każdym kolejnym koncertem, ale o tym będę informowała na stronie na facebooku ! Biorę pod uwagę, organizację koncertu, jak i same widowisko, akustyka. 

Zaczynajmy:

  1. Papa Roach, Three Days Grace (Orange Warsaw Festival 2015) - Warszawa 2015, Tor Służewiec *
  2. Green Day (support All Time Low) - Łódź 2013, Atlas Arena (*)
  3. Three Days Grace - Berlin 2014, C- Club (*^)
  4. Rise Against (support Pennywise) - Berlin 2014, Velodron (^)
  5. Skillet - Warszawa 2014, Klub Stodoła
  6. Linkin Park (support Fall Out Boys) - Wrocław 2014, Stadion Miejski
  7. AC/DC (support Vintage Trouble) - Warszawa 2015, Stadion Narodowy (**)
  8. Hugh Laurie, Szczecin 2014, Zamek Książąt Pomorskich
  9. Linkin Park, The Prodigy (Orange Warsaw Festival 2012) - Warszawa 2012, Pepsi Arena (***)
10. Eric Clapton - Oświęcim 2014, Stadion MOSiR (****)
11. Nickelback (support Skillet) - Warszawa 2014, Torwar (5*)

* W zasadzie pierwsze, drugie, oraz trzecie miejsce powinny się znaleźć na jednym pierwszym miejscu. Są to koncerty, które najlepiej wspominam, zarówno pod względem organizacji, jak i samego widowiska. 

** Koncert AC/DC moje dotychczas największe marzenie koncertowe, aby usłyszeć te gwiazdy na żywo. Bilety kupione ponad 7 miesięcy przed koncertem, w zasadzie w ostatniej chwili. Niestety akustyka Stadionu Narodowego spowodowała, że koncertu nie dało się słuchać. I nie jest to tylko moja opinia osoby stojącej na GA, a także płyty, dolnej i górnej trybuny. Stadion Narodowy  nie nadaje się do koncertów z takim rozmachem. A szkoda, ponieważ całkiem dobrze się bawiłam.

*** Pierwszy Orange, pierwszy koncert w moim życiu. Mam mieszane uczucia co do tego festivalu, ponieważ organizacja, nagłośnienie, akustyka miejsca, ludzie na naprawdę niskim poziomie. Z drugiej strony tegoroczny (2015) Orange plasuję się na pierwszym miejscu. Jednak organizator potrafi uczyć się na błędach. 

**** Pojechałam na koncert z czystej ciekawości. Przybyłam, zobaczyłam i ... tyle. Słucham ogólnie mocniejszej muzyki. Pojechałam dla towarzystwa. Nie mam nic do gitarzysty, broń Boże. ale nie ukrywam słabo się bawiłam, głównie też przez to, że znajdowałam się na trybunie. 

5* Dlaczego na razie ostatnie miejsce? Już tłumaczę. Jechałam z powodu przyjaciółki, oraz mojej mamy, które są fankami głównego zespołu. Ja jechałam dla towarzystwa. Jednakże, kiedy na dwa miesiące przed koncertem  dowiedziałam się, że supportem jest Skillet, jeden z moich najbardziej ulubionych zespołów, jechałam już z wielką radością - do czasu. Podczas pierwszej części, gdzie wystąpił Skillet ja się świetnie bawiłam, niestety byłam jedną z niewielu, ponieważ wokół mnie stały same drewna i nudziarze. Może moja opinia jest mało obiektywna, ale uważam, że Skillet porządnie rozgrzał publikę przed wystąpieniem "gwiazdy" , ludzie nie docenili tego. Na występie Nickelbacka nie było wcale lepiej. Dlatego musiałam zdeklasować ten cały koncert tymczasowo na ostatnie miejsce. 

^ Oznaczyłam tym daszkiem dwa koncerty, które odbyły się w Berlinie. Dlaczego? Ponieważ cała organizacja, koncert, ludzie - na najwyższym poziomie. Na koncerty w Berlinie poświęcę osobny wpis, ponieważ to warty temat do poruszenia. 

Planowane koncerty, na które mam zamiar się wybrać to między innymi: Metallica, Iron Maiden, Black Sabath, Breaking Benjamin, Icon for Hire, Asking Alex Alexandria, Marilyn Manson, Papa Roach, Three Days Grace, Linkin Park, Fall Out Boys, Rise Against, Imagin Dragons, Foo Fighters, The Pretty Reckless, Godsmack, System of a Down, A Day to remember, Slipknot, Skillet, Motorhead, Bastille, 30 seconds to mars, Hollywood Undead i wiele innych. To nie są marzenia, to jest plan!

Lista będzie aktualizowana!

Olivia poleca #3 (muzyka) Papa Roach

Po dłuższym postoju w blogowaniu, pora wrócić do normalnego trybu. Na dzień dzisiejszy postanowiłam streścić wam moi drodzy historię jednego z moich ulubionych zespołów - Papa Roach.

Jest to amerykański zespół powstały 1993 roku, grający połączenie muzyki rockowej, metalu oraz post grunge. W skład zespołu wchodzą:

Jacob Shaddix - wokal

Jerry Horton - gitara

Tobin Esperance - bas

Tony Palermo - perkusja (od 2008 r)

Dave Buckner - perkusja ( od 1993 r do 2008 r)

Nazwa grupy wywodzi się od pseudonimu, jakim nazywano dziadka Jacob'a, czyli Papa, oraz jego nazwiska: Roatch.  Grupa początkowo była znana tylko w okolicach miasta założenia - Vacaville w Kalorforni. Singiel, który wybił ich na szczyty playlist to Last Resort pochodzący z albumu Infest.

Członkowie zespołu Papa Roach nie mieli łatwego życia. Wszyscy poza Jerrym pochodzą z rozbitych rodzin, mieli ciężkie dzieciństwo, o którym trudno im opowiadać. Być może to wpłynęło na rodzaj muzyki oraz wizerunek na scenie, który zawsze jest czarny, nawet sprzęt który znajduję się na scenie podczas widowiska. Muzycy w swojej twórczości pokazywali bunt. Często także opisywali swoją historię, dla przykładu dla Coby'iego najciężej było napisać piosenkę Broken Home. "To co mnie inspiruję do pisania tekstów to moje własne przeżycia lub sytuacje dotyczące moich przyjaciół. Pisanie tekstów to dla mnie pewien rodzaj terapii." cytuję słowa wokalisty.

Zespół zdobył dwa razy platynową płytę za swoją twórczość albumami: LoveHate Tragedy (2002), Getting Away with Murder (2004), oraz raz raz potrójną platynę za Infest (2000).

Najnowszy album to F.E.A.R który został wydany 27 stycznia 2015 roku - oczywiście posiadam ten oryginalny krążek. 

(źródło: http://www.riffyou.com/wp-content/uploads/2015/01/Papa-Roach-Clip-e1420841897651.jpg)

Od lewej: Tobin, Tony, Jacob i Jerry

W tym roku (2015) miałam okazję spełnić swoje marzenie i pojechałam na ich koncert, który odbyło się podczas tegorocznego Orange Warsaw Festival, gdzie na jednej scenie wystąpili obok Afromental, oraz Three Days Grace. Papa Roach byli gwiazdą tego wieczoru. Mimo upału w ciągu dnia i faktu, że zespoły które chciałam posłuchać i pobawić się grały w dużym namiocie, a nie na scenie głównej. Moje narzekania okazały niepotrzebne. Wieczorem, gdy przez cały dzień było gorąco doszła do nas olbrzymia burza oraz oberwanie chmury. Ów namiot uchronił nas przed przemoknięciem. Co prawda nie na długo, ponieważ podczas powrotu musieliśmy wracać w zimną, mokrą ulewę na dworzec centralny w Warszawie - ale warto było. Natomiast co do samego koncertu. Obawiałam się czy organizator podoła. Dlaczego? Ponieważ kiedy byłam w 2012 roku na Orange na Stadionie Legi, w tedy kiedy gwiazdami byli Linkin Park, oraz The Prodigy, organizacja leżała pod ziemią. Opóźnienia, jedna scena, zamieszki z ochroną, brak wody pod sceną. W tedy to była dla mnie tragedia, z względu na to, że to był pierwszy koncert. Teraz się z tego śmieję. W tedy też sobie powiedziałam nigdy więcej Orange Warsaw Festival. Jednakże w tym roku po zobaczenie line up'u, gdzie pojawił się Papa Roach, a chwilę później Three Days Grace stwierdziłam - dam im jeszcze jedną próbę. Nie zawiodłam się!

Podczas tych kilkunastu koncertów na których byłam w przeciągu ostatnich kilku lat, doszłam do jednego wniosku. Polacy często nie umieją się bawić, są chamscy, zero kultury. Najbardziej mnie śmieszyło kiedy widziałam ludzi przychodzących na koncerty i podpierali ścianę niemalże dosłownie. Co do najlepszych koncertów, które przeżyłam w Berlinie opowiem przy okazji Three Days Grace. 

Wracając do tematu. Na naszej scenie występowali w kolejności Afromental, Three Days Grace, a na koniec Papa Roach. To co mi się podobało. Osoby którym zależało na pierwszym zespole, po prostu przyszły na niego i po zakończeniu wyszły. I tak dalej, dzięki czemu na każdym koncercie była ekipa, która chciała być i chciała się bawić. Głównie można to było poczuć na Three Days Grace. Ale to co przyszło z Papa Roach przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Wszyscy skakali, tworzyły się ogromne poga, wszyscy śpiewali. Tak! Tak powinien wyglądać prawdziwy koncert. Do tej pory słyszę w uszach słowa Last Resort wykrzyknięte przez setki ludzi: 

Cut my life into pieces

This is my last resort

Suffocation

No breathing

Don't give a fuck if I cut my arm, bleeding

oraz pogo, które złączyło się po tych słowach. Połowa namiotu w jednym okręgu. Coś pięknego.

Jeden  z najlepszych koncertów na którym byłam. 

Na festivalu, jak i często gęsto towarzyszyła mi moja przyjaciółka, którą serdecznie pozdrawiam z tego miejsca. Może kiedyś przeczyta ten wpis.

Pozdrawiam Rock Rude Olivia

Zapraszam również do polubienia mojej strony na facebooku, 

a także followanie mojego Instagrama

Na zakończenie wstawiam wam moi mili singiel Last Resort, lecz w wersji na żywo podczas koncertu, abyście mogli zobaczyć co się dzieję na Papa Roach!

#1 To jak śpiewa tłum

#2 Jak wygląda porządne pogo do To be loved

#1

#2

Jesień za oknem

No właśnie, jesień za oknem. Zimno się zrobiło i powstaje pytanie co założyć na siebie w tą niezbyt przyjemną pogodę dla nas. Może kurtka skórzana, z drugiej strony po prostu ciepła bluza, a może po prostu płaszcz jesienny? Pod spodem znajdziecie kilka propozycji ode mnie co można założyć na taką pogodę pełną zawirowań. 

Pozdrawiam

Rock Rude Olivia 

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ 

Znajdziesz mnie jeszcze:
Facebook: Rock Rude Olivia
Instagram: @rockrudeolivia

Powrót do świata żywych

Hej witajcie. Na samym początku chciałam przeprosić za taką nagłą przerwę dwu miesięczną, bez zapowiedzi. Miałam wiele spraw do uporządkowania, oraz załatwienia. Od października wróciłam na uczelnie, szkolenia w pracy itp itd. 

Chciałabym tylko powiedzieć, że wracam z nową energią i siłą. 

Przede wszystkim zapraszam was moi drodzy na mojego instagrama lub po prostu wpisując w samej aplikacji @rockrudeoliwia

Rock Rude Olivia

(@rockrudeolivia)